Ben
Sanki yaşam bir tiyatroydu ve ben seyirciler arasındaydım hep..
Evet, hayat bir tiyatrodur.
Kimimiz oynar kimimiz seyrederiz.Ben kendimi hep seyirciler arasında hissettim ve hep izledim.Oynayanların tutkusu hiç olmadı bende.Ankara Üniversitesi Hukuk Fakültesinden mezun olduğumda avukat, savcı ya da hakim mesleklerinden birini seçmem gerekiyordu. Oysa hiç biri ilgimi çekmiyordu. Adliye koridorlarında koşuşturan meslektaşlarımın arasında yıllarca bir hayalet gibi gezinirken izlemeyi sürdürdüm.
Tutkuyla yaşayanları izlemek nasıl bir keyif bilemezsiniz.
Tutkuyla yaşayanları izlemek nasıl bir keyif bilemezsiniz. İzlemek ve gördüklerini yazmak. Fakat daha önemlisi, beni en çok mutlu eden şey yazdıklarımla katkı sağladığıma olan inancım. İnsanların birbirlerine, diğer tüm canlılara ve doğaya karşı daha anlayışlı oldukları ve karşılıksız sevginin hakim olduğu bir dünya hayalinin oluşumunda küçük de olsa katkı sağlamak.

Yazar
“Tek bir insanın acısı bütünün acısı olacak, herkes kurtulmadan kimse kurtulamayacaktır.”
